Hoewel er volgens de officiële definitie pas ná zonsondergang sprake is van het blauwe uur, is er reeds bij het fotograferen vóór zonsondergang duidelijk sprake van een koele lichttemperatuur, en dat vertaalt zich op de foto in blauw, het histogram van de foto laat dit dan ook duidelijk zien. Fotograferen in de ochtendschemering geeft overigens een vergelijkbaar kleurenspectrum.
Maar betekent dit voor de fotograaf dat hij genoegen moet nemen met de kleuren zoals die de zon op een specifiek moment van de dag genereert ? Voor mij persoonlijk geldt dat ik vooral ‘s ochtend (vroeg) of ‘s avonds (laat) fotografeer omdat het licht meer aanwezig is bij lagere zonnestanden en het zich duidelijker manifesteert: qua verlichting van het onderwerp en deels is het licht het onderwerp zelf. De bijbehorende kleuren komen op de tweede plaats plaats en deze beschouw ik niet als vanzelfsprekend. Anders gezegd: weer thuis in het atelier is een deel van het werk om de kleuren aan te passen.
En hoewel ik voor mijn luchtfotografie jaren lang uitsluitend in kleur gewerkt heb, is het werken in kleur voor Time and tide deel twee nog volop in ontwikkeling. Ik wil niet terug naar zwart-wit maar ik heb wel een voorkeur voor een zekere ingetogenheid met een hang naar monochromie, hoewel dit bij de uitgesproken tijdstippen van fotograferen die ik gebruik niet altijd zo makkelijk te realiseren is.
Zo is bij onderstaande foto, ‘s avonds gemaakt op een bewolkte dag en ruim een half uur voor zonsopgang, sprake van een zekere ‘natuurlijke’ monochromie. Maar wie de tweevoudige pijl verschuift, ziet dat ik ook een versie (gemaakt) hebt met een sterker accent in kleur … het laatste woord hierover is nog niet gezegd 😉
De foto hierboven is gemaakt op Helmsand, een voormalige Hallig in de monding van de Elbe en tegenwoordig verbonden met een dam van zo’n twee kilometer. Voor de foto boven liep ik naar de uiterste punt van Helmsand, klein half uurtje te voet, op de foto onder een drone overzichtsfoto de volgende ochtend gemaakt na zonsopgang.
