Inderdaad scheepsrecht.
In april ben ik opnieuw naar Haute-Normandie geweest, voor de derde keer en dit keer direct in de omgeving van Étretat begonnen. Nog wel koud weer, zelfde hotel als de vorige keer in een dorp niet ver van de kust. En, niet onbelangrijk, zelfde restaurant! Le Tilleulais – een aanrader, er wordt op niveau gekookt en voor een alleszins redelijk prijs. Uiteraard eet ik tussen de middag, we zijn ziin Frankrijk nietwaar ?
Het is de eerste reis dat er met de drone gewerkt wordt, alle eerdere reizen was deze wel mee maar is niet uit de hoes geweest. Komt mede omdat ik de neiging heb te veel hooi op de vork te nemen: als eerste aan het werk met nieuwe locaties in een onbekende omgeving, want zelfs na twee reizen blijft het natuurlijk zoeken naar onderwerpen (en hoe deze te bereiken …). Voeg daarbij dat het belangrijkste – en veeleisende – artistieke doel is om andere vormen van panorama fotografie te ontwikkelen. En in kleur. Daar heb ik mijn handen dus al vol aan. En hoewel veel ervaring met luchtfotografie, is fotograferen met een drone weer een nieuwe tak van sport, eigenlijk is het vliegen én fotograferen, de fotograaf als piloot. Kortom het is niet zo vreemd dat de drone niet gebruikt is op de eerste twee reizen. En nu, derde reis, heb ik eigenlijk alleen met de drone gewerkt. Het lijkt er op dat dat het kiezen voor één type gereedschap en daar vervolgens uitsluitend mee werken de modus operandi aan het worden is.
Het oorspronkelijk plan is om langzaam maar zeker richting le Nord bij Calais te trekken, maar het weer werkt wordt steeds slechter. De eerste avond bij aankomst prachtige avondschemering, een stemmige ochtend gevolg door een zelfde avond. De volgende ochtend mist, voorzichtig vliegen met slecht zicht, maar fraai beeld. Maar in de loop van de dag regenbuien. En als de wind toeneemt tot windkracht zes wordt het lastig vliegen: de drone kan namelijk niet bij zulke windkracht bijna niet op dezelfde positie blijven en hangt geheel scheef in een uiterste poging de positie te bewaren. Niet echt prettig werken op de rand van de Normandische kliffen. Als de de wind nog verder toeneemt wordt mijn ‘unmanned aerial vehicle‘ bijna weggeblazen, het einde oefening.
