De reis deze herfst langs de Noordzeekust van Denemarken, voerde ook langs restanten van de Atlantikwall, een terugkerend thema in het project (zie ook de blogpost uit april, De fotograaf als archeoloog) Maar terwijl bijvoorbeeld in Nederland de restanten van de Duitse kustverdedigingslinie uit de Tweede wereldoorlog schaars zijn, is dit in Jutland niet het geval. Met name langs de noordwestelijke kust van Jutland, met prachtige namen als Vigsø Bugt en Jammerbugten zijn er nog veel bunkers te vinden. Naar het waarom van het voorbestaan van de kustbatterijen is het gissen, misschien omdat er minder noodzaak was om de bunkers langs de kust op te blazen, want gelegen in relatief dun bevolkte gebieden. Of ver van de bewoonde wereld zoals bovenstaande Radar bunker, onderdeel van Stützpunkt Agger-Batterie. Het is een half uurtje lopen langs het strand op een landtong naar deze afgelegen plek. Weinig publiek dan ook, of het moeten de windsurfers van Cold Hawaii aan de verre horizon zijn (de winderige Jutlandse westkust is zeer populair bij deze sportieve toeristen).
Met het fotograferen van de relikwieën uit het verleden heb ik een haat-liefde verhouding. Jazeker, het zijn prachtige fotogenieke objecten, maar mijn onderwerp is niet de geschiedenis van de Atlantikwall. Het is dus een kwestie om al fotograferend te zoeken naar zienswijzen die voorkomen dat mijn eigenlijke thema, de kust als grensgebied, overschaduwd wordt door sporen uit het verleden. Anders gezegd, ik probeer geen portretten van de bunkers te maken, maar wel hun rol in het landschap, de wisselwerking ten opzichte van de zee te laten zien. Maar eerst even genieten, hieronder een kleine selectie en voordat de eindredacteur zal verordineren ‘kill your darlings’.
