Het weerbericht voorspelt zware winterse buien als ik dit schrijf, daar was drie weken geleden in Noord-Frankrijk geen sprake van. Wel winters-grijs, nevel bij zonsopgang en grote delen van de dag motregen.
Is de foto hierboven met het statief op de rotsige ondergrond van het strand ’s ochtends vroeg genomen, zo rond 8 uur, de tweede foto, hier links, is zelfde strand maar zo’n drie kwartier vroeger: l’heure bleue. Dit is het tijdstip voor zonsopkomst, in de ochtendschemering is er dan (soms) blauw licht.
De vroege ochtend op het strand van Wissant (ook wel Witzand genaamd in deze uitloper van West-Vlaanderen) heeft helaas niet veel opgeleverd, de mosselpalen op het strand en het wrak van een tot mijnenruimer omgebouwde trawler uit de Eerste Wereldoorlog ten spijt.
Het bewolkte weer wat de eerste paar dagen van mijn foto-reis kenmerkte, zonsopgangen zonder zon, het gaf echter gedurende dag ook mooi egaal en zacht licht. Wissant zorgde mede daardoor ook voor een verrassing: toen ik na de middag lunch, ja we zijn Frankrijk, een wandeling maakt langs de zee, een boulevard vol vergane glorie, werd ik verrast door de vloed die opgekomen was (bij zonsopgang was het eb, kwestie van plannen). Omdat het buiten het seizoen was kon ik zonder problemen via het terras van een strandpaviljoen een bordes betreden half boven de zee en met prachtig zicht op de zee. Het hoog water met zacht-blauwgrijsgroene lange binnenrollende golven.
