Fotograferen is voorbereiden en menig foto begint eigenlijk al thuis, aan tafel in de weer met boeken en kaarten. De reis die ik volgende week ga maken voert naar Frankrijk, de gele Michelin gids ligt standaard in de auto, onontbeerlijk ook in dit tijdperk van TomTom navigatie en Google Maps. Maar als kaartenliefhebber kan ik de verleiding van topografische kaarten niet weerstaan, voor Frankrijk de kaarten van de IGN (Institut National de l’Information Géographique et Forestiere). En over Frans gesproken, ook de Routard mag niet ontbreken, een Franse serie reisgidsen. Verder op tafel een atlas van de Franse geschiedenis en een boek over de geschiedenis van de Atlantic Wall – volgens Wikipedia ‘de meer dan 5.000 kilometer lange verdedigingslinie, die Nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog langs de westkust van de bezette gebieden in West-Europa heeft aangelegd’. Restanten van deze verdedigingswerken leerde ik vijftig jaar geleden kennen, met mijn ouders op vakantie op de grens van Frankrijk en België. En natuurlijk staat het boek Atlantikwall van Stephan Vanfleteren in de kast.
Hoewel ik wel ambitieuze plannen heb voor wat betreft de Europese kust, is het niet mijn doel om alleen de overblijfselen Atlantic Wall te gaan documenteren, de invalshoek is vooral de kust als grensgebied tussen land en zee, grensland. Dat neemt niet weg dat de kust ook een mogelijke verdedigingslinie is (geweest), dus als ik restanten van de Atlantic Wall of sporen van eerdere invasies tegenkom ik deze zeker niet uit de weg ga, de fotograaf als archeoloog.
Zoals u misschien al tussen de regels door begrepen hebt, heb ik reeds eerder een keer langs de Noordelijke Franse kust gereisd. Van ‘Le Nord’ bij Calais, langs de kust van la Manche (bij ons beter bekend als Het Kanaal), tot in Laag-Normandië. Dat was vorig jaar nazomer, nu ga ik hetzelfde gebied de komende week opnieuw fotograferen, winters weer (met misschien een vleugje lente in de lucht). De verschillende seizoenen met elk andere omstandigheden, verschillende soorten weer en steeds weer ander licht, is ook onderdeel van Time and tide deel twee. Een ander verschil is trouwens dat ik door het winterse weer niet op lokatie in de auto kan slapen. Dat laatste was onderdeel van het avontuur én het werkte ook goed om op de lokatie waar je wilt fotograferen te slapen en de volgend ochtend ter plaatse wakker te worden. Maar bij nachtelijk temperaturen van 3° – 6° is dat iets te veel avontuur, daarom heb ik naast de getijden-tabellen voor de Franse kust ook een lijst van Logis de France bij me …
Verslag van op lokatie bivakkeren houdt u als lezer tegoed als ik in april naar het Duits-Deense Waddengebied afreis.
PS foto’s van de eerdere reis naar Frankrijk kunt u zien door in het menu naar Portfolio te gaan en te kiezen voor FINISTERRE.