Het vervolg van het project buiten Nederland, Time and tide deel twee, heeft als werktitel Finisterre.
De werktitel komt van het Latijnse Finis Terrea en verwijst naar het einde van de wereld. De werktitel is verwant aan de de naam van het Franse departement Finistère in Bretagne. Of misschien denkt u aan het Spaanse Fisterra, een landtong in Galicië en voor veel pelgrims naar Santiago de Compostela het ultieme eindpunt van de pelgrimstocht.
Details van de reizen en verslag van de fotografische wederwaardigheden kunt u lezen op FINISTERRE – weblog, zie menu hierboven.
Op deze pagina een selectie van foto’s zoals gemaakt tijdens drie reizen naar Frankrijk. Gedurende elke reis is het kustgebied van Calais (de regio Nord – Pas de Calais) – tot aan Le Havre (departement Seine-Maritime) bezocht. Elk tabblad laat het resultaat van een andere reis zien (van links naar rechts terug in de tijd).
Reizen naar andere delen van Frankrijk en naar de Duits-Deense Wadden zijn in voorbereiding.
April 2022 Ook op de derde reis waren het opnieuw vooral de kliffen zelf die het onderwerp vormden. Belangrijk verschil is echter dat er op deze reis uitsluitend met de drone gefotografeerd is. Zo is er op het strand bij Plage d Antifer (omgeving van Étretat) een ‘falaise’ gefotografeerd, een die recent was ingestort. Officiel was het strand verboden gebied wegens instortingsgevaar, maar de drone maakt het mogelijk veilig te werken.
Fotograferen met de drone betekent niet altijd dat het luchtfoto’s van grote hoogte worden, in tegendeel. Juist langs de kliffen van de Normandische kust zijn foto’s gemaakt op maaiveld-niveau van de rotsen zelf. Overigens wel zo’n 40 – 50 meter boven zeeniveau.
Sainte-Marguerite-sur-Mer, het blockhaus als onderdeel van het landschap en ‘top down’ gefotografeerd
Maart 2022. Belangrijk verschil met de eerste reis is dat er toen vrijwel uitsluitend op de stranden gefotografeerd, met de falaises als onderwerp, betoverend als deze kliffen zijn. Tijdens de tweede reis is er vooral vanaf de kliffen gefotografeerd, zeegezichten als vergezichten.
Maar niet uitsluitend zeegezichten, ook sporen uit het verleden, met name Le mur de l’Atlantique – de Atlantikwall – spreekt tot de verbeelding, de fotograaf als archeoloog.
En natuurlijk was ook de zee zelf het onderwerp, met steeds ander weer, wisselende wolken, golven, vergezichten ..
September 2021, de eerste reis voor het vervolg van Time and tide. Een studiereis gedurende welke ik zo nu en panorama’s gemaakt heb, maar ik heb ook gezocht naar anderevormen van fotografie om de ruimtelijkheid van de kustlandschappen weer te geven. Dit resulteerde in twee- en drieluiken. Hieronder een van die meerluiken.
Frankrijk, Pas-de-Calais, 19-09-2021
Cran d’Escalles, 19-09-2021
Plage du Cap Blanc-Nez
Nieuw was ook het weer introduceren van fotografie in kleur. De eerste reis als studiereis, hieronder een proeve van foto’s van de zee én een studie naar kleur.
Tot slot een panorama, een semi-klassiek zeegezicht in de avondschemering. Ik noem het semi-klassiek omdat er, anders dan bij de eerdere pano’s uit Time and tide, geen willekeurige verhoudingen zijn (en die ook nog voor elke foto verschillend was). In plaats daarvan heeft deze foto de verhouding 65:24. Dit zogenaamde XPan formaat is ruim 20 jaar geleden ontwikkeld door Hasselblad en Fuji, de bedrijven bouwden respectievelijk de XPan en de TX-1 camera’s, negatief formaat 24×65 mmm (op 35 mm kleinbeeld film). De camera’s, fijnmechanisch hoogstandjes, kenden elk drie aparte objectieven. Mijn huidige camera, de Fujifilm GFX 100S, digitaal middenformaat, heeft de mogelijkheid om XPan verhoudingen in te stellen. En elk objectief naar keuze 😉
